سروش و سانا گلهای مامان و بابا

بعد یه مدت در حال و هوای روز »مادر«  و  سنگینی آوار غم و حسرت نبودن همیشگی‌اش ،  با چند عکس از آلبوم کوچکی‌های آقا سروش به روز می‌شیم: گل مامان، وقتی بی قراری می‌کرد فقط روی تاب آرام می‌شد  گل مامان  دقیقاً نمیدونم چند وقتش بود؛ ولی  یک‌شنبه‌ یه ظهر زمستانی بود که با اصرار، من و باباش رو  کشوند به »صالح آباد« . قربونش برم با اون لهجه‌ی مخصوص خودش که می‌گفت:  بلیــــم صاباده...  بلیــــم صاباده...                 &...

مادر! کاش امتـداد لحظه‌ها تکـرار دوباره‌ی با تو بـودن بـود!  مادر عزیـــز!   ما هر روز و هر لحظه نگرانت می‌شویم که چه می‌کنی !؟   پنجره‌ی اتاق را باز می‌کنیم و فریاد می زنیم:   تنهایـی‌ات برای ما ...   غصه‌هایـت برای ما  ...   همه‌ی بغض‌ها و اشك‌هایـت برای ما ...   بخند برای‌مان بخند!   آن‌قدر بلند   تا ما هم بشنویم صدای خنده‌هایت را ...   صدای همیشه خوب بودنت را   مـادر! دل‌مان برایـت تنگ شده   ...

خدایا … دلم مرهمی می خواهد از جنس خودت! نزدیـــک؛ بی خطــــر، بخشــــنده… بی منّـــــــــــــــــت … ! ...

عکس‌هایی متفاوت از آقا سروش    جشن تولد 7سالگی سروش در سکوت و تنهایی !   ...